Jan Paweł II to postać, która wciąż fascynuje — nie tylko jako przywódca Kościoła, ale także jako niezwykły poliglota. Ile języków znał papież Jan Paweł II? To pytanie zadaje sobie wielu, zastanawiając się, jak było możliwe, by papież zza żelaznej kurtyny rozmawiał z niemal każdym człowiekiem, jakiego spotkał na swej drodze. Niektórzy wspominają nawet o dwunastu, a inni o siedmiu językach obcych. Gdzie leży prawda? Poznaj językowy geniusz papieża i zobacz, jak wielką rolę w jego posłudze odgrywały języki.
Języki, które towarzyszyły Janowi Pawłowi II na co dzień
Nie jest tajemnicą, że papież Karol Wojtyła biegle posługiwał się przede wszystkim językiem polskim – był jego ojczystą mową, w której nie tylko myślał, ale i tworzył dzieła literackie oraz teologiczne. Łacina, tradycyjny język Kościoła, była dla niego równie ważna: celebrował w niej msze i podpisywał oficjalne dokumenty. Po objęciu tronu Piotrowego naturalnie musiał mówić płynnie po włosku. Żyjąc blisko watykańskiej społeczności, włoski stał się jednym z jego codziennych narzędzi komunikacji.
Nie można zapomnieć o tym, że Jan Paweł II uczestniczył w międzynarodowych konferencjach i spotkaniach z wiernymi z całego świata. Tu najczęściej sięgał po angielski, niemiecki, francuski czy hiszpański. Gdziekolwiek się znalazł, starał się używać języka miejscowego lub przynajmniej kilku słów, by pokazać szacunek wobec gospodarzy.
Ile języków znał Jan Paweł II? Odpowiedź nie jest oczywista
Nieraz w mediach pojawiają się liczby: siedem, dwanaście, czasem nawet więcej. Zdecydowanie możemy powiedzieć, że biegłą znajomość Jan Paweł II opanował w polskim, łacińskim, włoskim, angielskim, francuskim, niemieckim i hiszpańskim. Każdym z tych języków wygłaszał przemówienia czy homilie, swobodnie rozmawiał z wiernymi i duchownymi nie korzystając z pomocy tłumacza.
Co jednak z pozostałymi językami? Papież z łatwością rozumiał rosyjski, potrafił rozmawiać po litewsku, czesku i ukraińsku. Mówi się także o jego kontaktach z językiem węgierskim, chorwackim, portugalskim, a nawet japońskim czy esperanto — tutaj jednak poziom znajomości był wyraźnie niższy, choć dawał możliwość prostego porozumienia się.
Dlaczego papież znał aż tyle języków?
Zastanawiałeś się kiedyś, czemu Jan Paweł II poświęcał tyle czasu na naukę języków obcych? Dla niego języki obce były narzędziem otwartości, budowania mostów i dialogu. Dzięki nim mógł zbliżać się do przedstawicieli innych narodów, wzmacniać autentyczność swojego przesłania oraz okazywać szacunek wobec lokalnej kultury. Zdolność mówienia w języku rozmówcy pozwalała mu również szybciej zjednywać sobie ludzi i prowadzić swobodny dialog bez dystansu czy nieporozumień.
W ilu językach mówił Jan Paweł II podczas podróży?
- Przede wszystkim po polsku, łacinie i włosku — to były języki jego codzienności.
- Na spotkaniach międzynarodowych korzystał z angielskiego, francuskiego, niemieckiego i hiszpańskiego, często bez kartki.
- W zależności od kraju: przemawiał po rosyjsku, ukraińsku, litewsku, czesku czy w innych językach słowiańskich, dostosowując się do potrzeb rozmówców.
Dzięki temu, ile języków znał papież Jan Paweł II, zyskiwał niepowtarzalny wpływ na ludzi ze wszystkich zakątków globu.
Językowa ciekawość — fundament dialogu
Nie byłoby jego sukcesów w dyplomacji i ewangelizacji bez wrodzonej ciekawości świata. Już jako Karol Wojtyła chętnie sięgał po literaturę w oryginale, studiując angielski, niemiecki czy francuski w zakresie teologii i filozofii. Na późniejszych etapach życia systematycznie doskonalił kolejne języki podczas podróży i bezpośrednich rozmów z wiernymi.
Czy znajomość języków pomogła Janowi Pawłowi II zmienić świat?
Bez wątpienia — umiejętność komunikowania się z ludźmi w ich własnym języku nie tylko przełamywała bariery kulturowe, ale i budowała autentyczną więź. Języki były dla Jana Pawła II nie tylko narzędziem porozumiewania się, ale również symbolem szacunku i otwartości na drugiego człowieka.
Mistrz języka, mistrz dialogu — spuścizna językowa papieża
Patrząc na to, w ilu językach mówił Jan Paweł II, można odnieść wrażenie, że słowo „poliglota” to za mało! Jego życie pokazuje, że nauka języków może być czymś znacznie głębszym niż szkolny obowiązek — staje się misją w budowaniu wspólnoty. To szczególny przykład, jak pasja do nauki nowych słów czy zwrotów prowadzi do zrozumienia i otwarcia się na cały świat, a także pozwala zostawić trwały ślad w pamięci ludzi, z którymi się spotykał.
Dodaj komentarz